δανειοληπτικός

-ή, -ό

φρ. «δανειοληπτική ικανότητα» — η φερεγγυότητα ατόμου, οργανισμού ή χώρας που επιτρέπει τη σύναψη δανείου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δάνειο + ληπτικός < λαμβάνω].